Recenzja filmu

Edward Nożycoręki (1990)

Baśniowy film inspirowany rysunkiem Tima Burtona z dziecięcych lat opowiada o humanoidzie - maszynie na wzór człowieka obdarzonego ludzkimi uczuciami, którego genialny wynalazca (Vincent Price) niestety nie zdążył dokończyć. Dlatego tytułowy bohater zamiast rąk posiada nożyce, którymi potrafi się bardzo zręcznie posługiwać. Edward (Johnny Depp) samotnie zamieszkuje ponury zamek na wzgórzu koło kolorowego lukrowego wręcz miasteczka. Codziennie wygląda przez okno i obserwuje roześmianych ludzi, przycina na wzór zwierząt krzaki w ogrodzie, a potem wchodzi na górę do nieczynnego już starego kominka i ogląda przyklejone do ściany wycinki z gazet. Pewnego dnia do jego posiadłości przychodzi konsultantka Avon - Peg (Dianne Wiest), by sprzedać kosmetyki. Zachwycona pięknymi 'roślinnymi rzeźbami' Eda postanawia go poznać. Sytuacja zmienia się, gdy Peg zauważa 'inność' Edwarda. Jednak bohater wzbudza współczucie kobiety, która zabiera go do domu. W drodze do koleżanki Peg zauważają nowego przybysza i tu sytuacja zaczyna się komplikować... Powstają plotki na temat 'nowego', w rezultacie czego wszyscy chcą poznać chłopca. Ale Edward nie jest gotowy, by zaaklimatyzować się w nowym otoczeniu. Ma on bowiem serce, ale nie potrafi odróżnić dobra od zła, a w dodatku zakochuje się w córce Peg - Kim (Winona Ryder). Miłość ta z początku nieodwzajemniona przysparza im wielu kłopotów. Trzeba dodać, że to jeden z niewielu filmów, które pamiętam z lat wczesnego dzieciństwa. Na początku spora dawka humoru potem przeistacza się w morze łez. Dużą rolę odgrywa tutaj niesamowita muzyka autorstwa Danny'ego Elfmana oraz niezwykła gra Johnny'ego Deppa i reszty aktorów. W dodatku film jest łatwy w odbiorze, przyjemny i miły dla oka. Na wyróżnienie zdecydowanie zasługują także elementy graficzne, takie jak np. wymienione wyżej fantazyjnie powycinane rzeźby z krzewów, wnętrze zamku, kolorowe domy. To wszystko przyprawione szczyptą charakterystycznego dla Burtona poczucia humoru oraz świetnymi kostiumami daje niezapomniany efekt. Polecam to osobom, które lubią filmy Tima Burtona (dla fanów Deppa - film obowiązkowy!!) oraz tym, którzy na prawdę lubią płakać. Wierzcie mi - oglądałam ten film 3 razy i za każdym ten sam efekt.