Podoba mi się sposób, w jaki skonstruowałeś swoją wypowiedź i poniekąd rozumiem. Emocje mają duży wpływ na to, jak odbieramy film. Niemniej uważam, że te produkcja ma więcej zalet. Przede wszystkim oryginalną opowieść - ja ciągle się zastanawiałam, co dalej z tego wyjdzie. Nie było dłużyzn, ani patetycznych monologów. Uwielbiam, kiedy aktorzy zamiast mówić, oddają uczucia postaci gestami, spojrzeniem czy zachowaniem. Z ust Edwarda nie pada zbyt wiele słów, ale pomimo tego wiemy, co się dzieje w jego głowie. Pomiędzy tym filmem a współczesnymi produkcjami Burtona, które są przegadane i nie dają widzowi szansy, aby uruchomił własny intelekt czy wrażliwość, jest przepaść. Kolejnym atutem jest brak dłużyzn. Nie ma chyba ani jednej niepotrzebnej sceny. Nawet kiedy na ekranie nic się nie dzieje, ma to jakiś cel. Do tego muzyka, która współgra z wydarzeniami; nie jest tylko tłem, lecz pomaga w opowiedzeniu historii. Co do Deppa, to jest to jedna z jego najlepszych ról. Obecnie, moim zdaniem, gra już tylko samego siebie, ale w tym filmie odwalił kawał dobrej roboty.

Całkiem ładna? Przecież to jest anioł!